27 jun 2021

1991 COSAS DE MI PUEBLO "UN SIGLO Y MEDIO"

COSAS DE MI PUEBLO "MARRUECOS UN SIGLO Y MEDIO"
— Antón, ¿Tienes mucha prisa?
— Hombre, tengo regular, si es que no va ser mu largo lo que me vas a contar.
— Solo son cinco minutos, Antón, es que m'enterao, que ogaño hace siglo y cuarto que salen los arrastraos.
— En el Ecuador Festero, Jelipe, pa que lo sepas, compré una botella de vino que me costó mil pesetas. Y la compré en los Marruecos.
— ¿Será un vino extraordinario?
— Es un recuerdo, del ciento veinticinco aniversario.
— Antón, eso es un recuerdo de los que no te se olvidan, me gasto yo mil pesetas y m'acuerdo to la vida.
—Tu piensa, que ogaño tienen muchos gastos a la vista.
— Como que según m'han dicho viene Conchita Bautista. Y me paice qu'el día cinco guíen sacarla de sultana.
— Esos tiran estas Fiestas la burra por la ventana. o si no, ya lo veras si es cierto lo que te digo.
— Antón, pos si los conozco, si ahí tengo muchos amigos. Y habían más, pero los pobres se fueron, y ya no están, el tío Paco, Joaquín Marco y... Algunos amigos más.
— Esta comparsa, Jelipe, no sé si t'habras fijao, pero creo qu'a marcha mora cuasi nunca han desfilao.
— Es qu'estos siempre han tenío su forma de desfilar, y han Ilevao una desciplina que no te sé desplicar.
¿Tu Antón, t'acuerdas qu'antaño desfilando el día seis todos, salíamos dende l'Agrícola hasta la plaza los toros? Después, una vez allí,
primero una, y la otra luego, salíamos a desfilar
to las comparsas al ruedo.
— Por entonces, Caracoles, me creo qu'aún era mozico, y como cabo, diría
qu'era de lo mejorcico.
— Si lo qu'hacía esa comparsa, creo que no l'ha hecho ninguna, cuando en medio de la plaza formaban la media luna.
Y el público tos a una se levantaba aplaudiendo.
— Jelipe, lo'stás contando y paice que lo'stoy viendo. los Marruecos se quedaban to los años los primeros.
— Menos una vez u dos que quedamos los Maseros. ¡Como se pasan los años! Aquello to s'ha olvidao, entonces, Antón, yo y tu estábamos más templaos.
— Es qu'ha tronao muchas veces, y anque te parezca extraño, d'entonces p'acá han pasao cuarenta u cincuenta años. Qu'eso se dice mu pronto y paice que jué ayer.
— Pos tien los Marruecos actas, del mil novecientos tres.
— ¿Y eso tú como lo sabes?
— ¡Coño! Porque m'enterao. ¿No t'he dicho antes que tengo amigos por to los laos?
Conozco yo ahí un muchacho de los de la directiva, que anque vive en Alicante, ca vez qu'hay junta, el p'arriba. Cuasi to los viernes viene.
— Ya es menester tener gana, venir dAlicante a posta cuasi que to las semanas.
— Antón, en esa comparsa es qu'hay mu güenos festeros.
— Habrá poco más u menos lo mismo qu'en los Maseros.
— Yo Antón, ya sé p'ande voy.
— Jelipe, ves ¡D'ande quieras, yo no m'entretengo más.
— Pos... "El. DIA CUATRO QUE JUERA".
Eustaquio Cabanes VILLENA 1991
Extraído del Libro del 125 Aniversario Bando Marroquí
Cedido por... Paco Marco Hernández

No hay comentarios:

..... CONTINUAR... PASAR PÁGINA Pinchar en... (entradas antiguas)
Esta Web no se hace responsable de las opiniones de sus lectores. Todo el contenido es público. Usted puede copiar y distribuir o comunicar públicamente esta obra siempre y cuando se indique la procedencia del contenido. No puede utilizar esta obra para fines comerciales o generar una nueva a partir de esta..
Web: www.villenacuentame.com
E-Mail:
villenacuentame@gmail.com